qazan — is. İçində xörək bişirmək, su qaynatmaq və s. üçün böyük girdə metal qab. Mis qazan. Aş qazanı. Qulplu qazan. Buxar qazanı. – Qazan olmayan yerdə güvəc də qazandır. (Ata. sözü). Ocaq daşının üstündə iri qazandan plov qoxusu gəlirdi. Ə. Vəl..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aləm — is. <ər.> 1. Kainat, dünya, yer üzü. Qış günü qurtarmaqda idi, üfüqlərdən qatı bir qaranlıq aləmə yayılırdı. M. İ.. // Məc. mənada. Ey Füzuli, aləmin gördüm qamu nemətlərin; Hiç nemət görmədim didari dilbər tək ləziz. F.. Təbii qanun hamı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
deşik — is. 1. Dəlik, dərin daz çuxur. Deşiyi bərkitmək. Deşikdən siçan çıxdı. – Qaranlıq bucaqlarda taxça kimi deşiklərə düzülüb saxsı qab qaşıq, bir iki mis qab. C. M.. // Boşluq, boş yer. <Tülkü> öz heyvanlığı ilə heç bir zaman bir deşiyi olan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yağlıqara — I (Bakı) yağı, hisi yuyulmamış çirkli qab qacaq və ya əski. – Toyda yağlıqara qazan çox olur, uları yağlıqara əsgiynən yumağ olmaz II (Qazax, Mingəçevir, Şuşa) qanaxmanı kəsmək üçün parça yanığı ilə yağın qarışığından hazırlanmış dərman. –… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çölmə — is. Gildən qayrılmış qazan, qab; dopu. Qız durdu ayağa, ocağı yandırdı, kəlləpaçanı saldı çölməyə. (Nağıl). Bozbaşdan doymaq istəyirsənsə, qonaqlarını tox yola salmaq istəyirsənsə, çölməyə çox ət sal. C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çuqun — is. <rus.> 1. Polad almaq və ya tökmə məmulatı hazırlamaq üçün işlədilən karbonla dəmirin xəlitəsi. Çuqun əritmək. 2. Həmin metaldan qab. Çuqunda xörək bişirmək. // Bu metaldan hazırlanmış. Çuqun qazan. – İmran kişi havanın belə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ikiqulplu — sif. İki qulpu (dəstəsi) olan. İkiqulplu qab. İkiqulplu qazan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaynamaq — f. 1. Bərk qızdırılmaq, ya qızmaq nəticəsində buxarlanaraq pıqqıldamaq, paqqıldamaq, qələyan etmək, köpüklənmək (mayelər haqqında). Su qaynayır. Müxtəlif mayelər müxtəlif temperaturda qaynayır. // İçində maye, xörək qaynayan qab haqqında. Qazan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təknə — is. 1. Əsasən xəmir yoğurmaq üçün işlədilən dərin, iri, taxta mətbəx aləti; dərin tabaq. Mələk bacı dizləri üstə oturub, kəndli qadınlara məxsus təmkin və səliqə ilə təknədə xəmir yoğururdu. Ə. S.. Burada təknə, tabaq, oxlov, qazan, sacayaq və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti